Wcale nie straszne jest...

Witajcie :**

Co tam może być nie straszne?

Jak co- kolejny level w wyplataniu :))

Zawsze u naszej Olki podziwiałam

jej sposób zakończania koszyków.

Ona powtarzała "nie takie straszne"

no ale jak?

A no jak, przysłała mi swego szaraczka,

obejrzałam, pomacałam

baaa nawet próbowałam wyginać :DD

ale jak na zdjęciu pokazałam

koszyk Olci w całości przetrwał

wszystkie moje - "amożeby"

No myślę nie, jak Ona dała radę

hmmm ja też muszę tego spróbować.

Mam zaległą wymiankę do odrobienia,

powoli zbieram paczuchę,

więc nadarzyła się okazja spróbować.

Każdy kto wyplata ( ja tak myślę)

wie, że rurki są na wagę złota

przecież każdą trzeba było stworzyć od zera.

Jeśli rurkę pomnożymy x ileś tam 

i do tego wypleciemy w miarę równy koszyk

tym bardziej staje się to "bezcenne" :DD

Tak nadeszła pora złapać za nożyczki i ciąć.

Gdzieś tam z tyłu głowy krzyk "nieeee"

ale rozsądek mówi-

 "patrz na Olciowego szaraczka- dasz radę"

I stało się :DDD, ku mojej wielkiej radości

udało się- haaa od razu pochwaliłam się Olci

wysłałam @ choć to noc była :))

Zostało polakierować, zrobić pokrywkę

i tadam.

Już niedługo poleci do nowego domku :))

Mogę z czystym sumieniem dokończyć tytuł

...cięcie rurek osnowy :))

Kiedy pomaluję rurki, muszę je wysuszyć.

Cierpliwie je wtedy składam

(tego etapu chyba najbardziej nie lubię

w całym procesie wyplatania)

Notorycznie te rurki są rozwalane,

miałam pewne podejrzenia,

ale potrzebowałam dowodu.

Pewnego dnia udało mi się niespodziewanie

przyłapać winowajczynię

Dziunia w całej okazałości

Oj coś długo mi dzisiaj wyszło.

Chcę Wam jeszcze podziękować (bo zapomniałam)

 za wszystkie ciepłe słowa

pod postem z rysunkami mojej Werki,

sami wiecie, że takie słowa są bardzo motywujące

jeszcze raz wielkie DZIĘKUJĘ.

Dobrej i spokojnej niedzieli Wam życzę.

{TBP}

P.S. Witam Cię Kasiu Janeczko , mam nadzieję, że zostaniesz na dłużej :)) właśnie odkryłam

Twój smakowity blog.